Duikvakantie L’Estartit, september 2016.

Duikvakantie Medes eilanden Spanje september 2016.

Op zondag 18 september reden we met 4 auto’s met in totaal 12 inzittenden naar Spanje. Op 2 na allemaal duikers van onze club.

Na een jaar overgeslagen te hebben kriebelde het duikbloed toch weer en we besloten om nog eens naar de Medes eilanden te gaan.

Terecht, het was een week om te onthouden. Allereerst het gezelschap: was best om te genieten, vond ik en ik denk dat iedereen het daar wel mee eens is. De twee vreemde eenden in de bijt pasten zich goed aan, hoewel ze natuurlijk weinig anders konden tegenover zo´n hechte kruikeduikersgroep.  Die “vreemde” eenden waren Jeroen en Tiny, bij de echte duikers wel bekend van de wekelijks zondagdienst(duiken) en andere gebeurtenissen…..De andere deelnemers waren (in willekeurige volgorde): Hans S, Guido, Toon, Emiel, Jacques, Oscar, Eduard, Wim, Peter en Piet.

De locatie was top. Letterlijk en figuurlijk. Ons pension stond boven tegen een berg en keek uit over Estartit en zijn haven. Een huis van enkele verdiepingen, met een echt zwembad en een bijbehorende “man cave”. Deze werd door ons gebruikt om ´s avonds te bbq´n en om overdag eventueel een beetje uit de zon te gaan liggen.

Er waren voldoende slaapkamers in het huis, met elk een zitkamer en een badkamer (en suite). Verder waren er een keuken en nog meer zitkamers, kortom, ruimte voor nog wel 10 duikers. Al die kamers waren gedecoreerd met schilderijen en souvenirs uit verschillende landen van de wereld en bemeubeld. Een nadeel, als je dat zo kunt noemen, was de hoge ligging. Dagelijks liepen we twee keer naar de haven, waar onze boot lag, en uiteraard moesten we ook weer twee keer omhoog. Voor een afgetraind lichaam geen probleem en daarom gingen er een paar met de auto en de anderen vielen na de klim van uitputting in het zwembad, om af te koelen.

Over de duiken hoeft niet veel meer gezegd te worden: we kennen de plek onderhand en de duiken waren allemaal van goede kwaliteit. De grotten en doorgangen (zo groot als twee autoboessen!!) spreken tot de verbeelding en het zicht was goed. Ook zat er, volgens ons, meer vis dan vroeger hoewel hier kan de wens de vader van de gedachte  zijn. Hoogtepunt(je) was zeker de ontmoeting met een seahare (zeehaas), die als een bal tegen een verticale wand geplakt zat. Na de bal wat geaaid te hebben (wat doe je anders met een bal?) kwam er plotseling beweging in. De bal ontvouwde zich en zag er uit als een Spaanse danseres (waar het ook familie van is). In een sierlijke beweging zwom de slak omhoog, waarna ons groepje het uit het oog verloor. Even later zou een ander groep het beest op mindere hoogte ook nog eens tegen komen.

Duiken deden we om 9.00 uur en om 15.00 uur (3 dagen) of om 11.00 uur en om 17.00 uur (2 dagen). Eigenlijk maakte het niet veel uit, het allebei zijn charmes.

Je kon niet zeggen dat de boot steeds (over)vol zat, en daarom en mede dankzij het goede weer, was het erg relaxt duiken.

Onze laatste duik zou een duik zijn in het vlak, maar we wilden liever nog even een laatste keer naar Dofi (grot duik). De kaptein (Peter) kon daar niet aanleggen en daarom besloot hij ons met zijn rubberbootje naar die site te trekken. Toch wel een afstandje. Met twaalf duikers hingen we aan een touw en zijn bootje kwam amper vooruit. Het was zaak om bij elkaar te blijven, want we werden op deze manier op het einde van de duik ook weer opgepikt. Ook Peter de kaptein had er zin en het was een geslaagde laatste duik van deze vakantie.

Het eten was eenvoudig geregeld: ‘s morgens en ‘s middags aten we in de eetkamer naast de keuken en elke avond was er bbq in onze man cave, een verdieping lager. Er werden enkele flinke kommen salade gemaakt met wat stokbrood  en het vlees ging op het vuur. Wat daar nog bij hoort is natuurlijk wijn of bier. Gelukkig kennen ze dat in Spanje ook. De laatste avond zijn we, naar gewoonte, uit gaan eten, natuurlijk bij de Ierse pub.

Zoals gezegd stond ons pension tegen een berg en ik zou durven beweren met het mooiste uitzicht van alle huizen, hotels enz van het dorp. Op een gegeven moment moest een helikopter van eerst hulp op het strand landen waarbij wij met z’n allen op de eerste rij zaten om dat schouwspel te zien. Zo ook op de laatste avond, waarbij een spetterend vuurwerk afgestoken werd op het strand vanwege een viering. Leek wel speciaal voor ons! Ook daar zaten we op de eerste rij.

Indien we volgend jaar weer gaan (Insha’ala) ga ik zeker weer mee en hopelijk weer in dit prachtige onderkomen.

Piet.