Voor de afwisseling én voor de prijs zijn we deze keer maar eens over Düsseldorf gevlogen. Düsseldorf is makkelijk bereikbaar voor ons. Helaas was er bij terugkomst een staking van het grondpersoneel. Gevolg: we zijn veel te laat vertrokken in Marsa Alam (ong 8 uren) en het vliegtuig mocht ´s nachts niet meer landen en moest daarom uitwijken naar Keulen. Dan nog met de bus naar Düsseldorf. Uiteindelijk zijn we (uiteraard )toch nog thuis gekomen. We hebben er wel een maaltijd in een plaatselijk ressort in Marsa Alam (Port Ghalib) aan over gehouden en hebben daar ook nog wat in de zon kunnen liggen, met de broekspijpen opgekruld.
Wie waren dit jaar de deelnemers: Noud, Kees van Rijswijk, Peter de Gouw, Sabine, Johan, Wim van den Berg (een nieuw lid) en ik, Piet. Groter mocht het gezelschap ook echt niet zijn, want nu pasten we samen precies op de punt van de boot. Stel voor dat er nog één of ander corpulente duiker ……. Gelukkig dus voor ons was dat niet het geval!! Indien we volgende jaar met méér kilo´s zijn, moeten we wel een andere hoek van de boot zoeken…..
Op de duikbasis en op de rest van het ressort is in al die jaren (9 ondertussen) weinig veranderd. Prijzen zijn aangepast voor het duiken en drank (beiden stuk duurder geworden) en verder is er hier en daar een personeelslid vervangen of misschien wel helemaal weg gejaagd. De oudgedienden kenden ons nog allemaal en het leek erop alsof ze op ons zaten te wachten. Er was bar weinig volk, kon je goed zien in het restaurant, en op de boot zaten nog 4 Duitse mannen en vrouwen (van mijn leeftijd), die we andere jaren ook al eens gezien hadden. De laatste dagen kwamen er nog 4 Oost-Duitse macho´s bij, die in het enige nabijgelegen ressort verbleven. We hebben er weinig last van gehad want ze zeiden niets tegen ons.
Dan het duiken. Daar gingen we tenslotte voor. Wat hebben we gezien dit jaar. Alles, behalve haaien. Volgens de duikleiding zijn er die op dit moment zeer weinig. Waarom?, dat weten zij ook niet. Wat we o.a. wel gezien hebben zijn twee manta´s. Nota bene bij de aller eerste duik, al na 1 minuut!!! Hierover ga ik niet te veel vertellen, want niet ieder van ons heeft die gezien en ik wil geen ogen uit steken. Ik persoonlijk vond het niet erg dat “we” ze niet allemaal gezien hebben want ik heb ze al eens gezien bij “ons in Mozambique”. Snap je?? Overigens zeer zeldzaam, die beesten, in de Rode Zee en op dit moment van het jaar. Verder schildpadden, napoleons, roggen, murenes en al het andere wat je natuurlijk elk jaar ziet. Elke dag zagen we wel dolfijnen passeren, maar op één duik (Shaab Sharm, drop off) kwamen spontaan 4 grote dolfijnen bij ons in de groep terwijl we afdaalden. Minutenlang hebben die rond ons heen gedraaid op raakafstand, terwijl ze zich van alle kanten lieten zien. Tijdens de duik zijn ze nog eens over gekomen terwijl ze langs de drop off snuffelden naar waarschijnlijk iets eetbaars. Dit was ongetwijfeld het hoogtepunt in de 5 dagen duiken. En dit heeft wél iedereen gezien, dus ik ook! Helaas was het zicht op de ondiepe riffen niet optimaal voor de tijd van het jaar, vanwege de storm en het slechte weer gedurende de 2 weken voordat wij kwamen. Het zicht op de verafgelegen riffen was dan weer uitstekend, en we zijn dan ook 2 keer naar Shaab Sharm geweest. Kon gemakkelijk want de zee was spiegelglad. De hele week. Uitzonderlijk was dat, en de zon heeft ons niet in de steek gelaten.
We hebben steeds een buddy- indeling gemaakt met 2×2 duikers en één groepje van 3. Verder probeerden we wat bij elkaar te blijven, wat natuurlijk niet altijd lukte (en ook niet echt nodig is). Het viel op dat het luchtverbruik van de verschillende deelnemers geen probleem op leverde, diegenen die wat meer verbruikten gingen gewoon wat hoger hangen en zo konden we makkelijk een uur vol maken. De watertemperatuur was 23 graden. Voor mij op den duur iets te koud, maar een ondervest onder je pak maakt alles weer goed. Sabine kan gelukkig nog wat leren, want ze vroeg zich af hoe we toch steeds weer bij de boot uitkwamen. Toen hebben we het geheim uitgelegd…een kompas! Maar ja, zij heeft dan ook een paddy-opleiding gehad…..
Op advies van Kees hebben sommigen bruikbare kleren mee gebracht (wel 6 zakken samen!) om af te geven in de woestijn, tijdens onze jaarlijks wandeling. Dat werd erg op prijs gesteld door de Bedoeïenen en we werden meteen uitgenodigd voor een kopje koffie. Die hebben we maar vriendelijk aan ons voorbij laten gaan…. Ons nachtleven heb ik al een aantal keren beschreven en is dus hetzelfde als al die andere jaren. Veel cola…… De ober heeft ons moeten depanneren met grote plastic flessen , omdat de blikjes op een gegeven moment op waren…Gelukkig hadden we dit jaar vrouwelijk gezelschap (Sabine) wat het niveau wel degelijk beïnvloed heeft. Sommige woorden werden gewikt en gewogen en dan maar niet uitgesproken.
Helaas moet ik tot de (mijn)conclusie komen dat het gebruik van “het zwarte speeltje” (ook in andere kleuren) verontrustende vormen aan neemt. Zelfs bij volwassen mensen , en ik ben er van overtuigd dat ze in méér dan de helft van de gevallen niet eens weten wat ze er mee aan het doen zijn.
Kortom: op een detail na (dus) een supergoede vakantie met veel variatie tijdens de duiken en soms wat minder zicht. Jammer dat jij niet mee mocht/kon/wilde/durfde. Praat er eens met ons over indien je volgende keer wél mee wil, samen vinden we wel een oplossing. Een ervaring waar je het hele jaar op kunt teren.
Tot aan de waterkant,
Piet.
Ps: het zou niet mogelijk mogen zijn dat “nieuwe” Epyptegangers de eerste keer (en zelfs de eerste duik) zoveel moois zien (Manta´s). Het zou uitgesmeerd moeten worden over verschillende jaren. Was bij mij ook. Maar ja, dat kunnen we niet meer terugdraaien: gezien is gezien. Benieuwd wat we volgend jaar zien. Een walvishaai….?
Geef een reactie
Je moet inloggen om een reactie te kunnen plaatsen.