Wrakduiken Kroatië oktober 2017

Wat een schitterende ervaring. Een aanrader.  Van 7 t/m 14 oktober 2017

Alles gaat heel relaxed; Een kwartiertje rijden naar de duikbasis op een camping in Vrsar en na het vlotte inschrijven laden we de bestelbus met aanhanger met onze duikspullen en flessen van de basis. Gevuld met nitrox 28-30% om een langere bodemtijd te hebben maar ook om wat dieper dan gebruikelijk te kunnen gaan.

We lopen een stukje over een mooi pad naar de haven waar het busje intussen alles naar de boot gebracht heeft. Overladen en een uurtje of wat varen om de eerste duik te maken op de Hans Schmidt. Onderweg worden de luchtmengsels gecontroleerd en krijgen we een briefing van de gids.

Het is voor mij de eerste keer duiken vanaf een boot op volle zee en er staat een stevige deining. Best spannend. Alleen al met je zware uitrusting van je bankje naar de rand lopen is al opletten zodat je niet kapseist. Hoppa, schredesprong en naar de ankerlijn zwemmen om je buddy op te wachten. Volgende keer toch maar mijn buddyline in de andere zak met rits doen want die vloog er nu uit. Ook beter je ballon vasthouden, koekert. Nu rolt hij af. En dan naar beneden. Met zo’n goed zicht besef je nog beter wat een enorme plas water het is. Ik zie mijn maten als een baksteen naar beneden gaan maar dat zit er voor mij niet in; ik heb meer tijd nodig om te klaren aan het begin van de week. Later, als er een hoop bagger uit mijn holtes is gekomen, gaat het beter en het is supervet om als een sky-diver naar beneden te vallen en een wrak op te zien doemen. Ik noteerde in mijn logboek; Prachtig wrak, magnifiek, 1 miljoen visjes en een mooie vuurrode steenvis. 30%, 35 mtr, 30 min, 18 graden en 20 mtr zicht. Bij het terug aan boord komen ben ik blij met de uitleg die we eerder kregen; automaat inhouden, trap losjes vasthouden, vinnen uitdoen en aan de kapitein geven en dan op het juiste moment een knie op de trap zetten. Die trap gaat op en neer als een malle dus ik houd een beetje afstand en doe mijn vinnen uit maar dan kom je er achter dat je veel te weinig stuwing hebt zonder die vinnen. Volgende keer toch maar trap vasthouden.

Theo en Henri hebben gezorgd voor een eenvoudige maar heel lekkere lunch en we varen door naar de Baron Gautsch. Wat een schitterend wrak, het lijkt de Titanic wel en we zwemmen doodgemoedereerd door de gangpaden en kamers. Dit had ik dus bij het open uur in oktober 2014 nooit durven dromen dat ik dit ooit zou kunnen. Ik herinner me nog dat de instructeurs Jan en Jacques tijdens een theorieavond vertelden over in een wrak duiken en dat toen mijn stellige gedachte was; Ja, daag, echt nie! En nu…. 100% relaxed genieten van die sinistere sfeer, die historie, die mooie begroeiing en grote scholen vis. Hier heb ik onder meer een soort knotsslakken en scholen kleine visjes gezien in zo’n prachtige kleur paars dat je er helemaal stil van wordt. Ook grotere vissen die ik wilde filmen maar mijn nep-go-pro wilde eerst niet aan gaan en daarna niet meer uit. Het duurde even voordat ik me realiseerde dat dat camerahuisje gebouwd is voor max 30 mtr. Later gelukkig toch wel aardige opnames kunnen maken.

Zo doken we ook 2 keer op de Coriolanus, een mooi wrak met grote grijze vissen. Een joekel van een steenvis en kongeralen. Indrukwekkend. Noud probeerde er één uit zo’n ankerbuis te lokken, de lefpoeper.

Op de Varese hadden we zo’n goed zicht dat je hem van boven af al in het geheel kon zien, geweldig. Heel veel vis waarvan sommigen totaal niet schuw zijn. Ze zwemmen bijna tegen je aan, wauw. Dit was voor mij vanwege het glasheldere water de topper hoewel de Gautsch een mooier schip is.

Op de Giuseppe Dezza was het zicht wat minder en we konden de ankerlijn dan ook niet op tijd terugvinden. Voor de eerste keer op zee in het blauw opgestegen en lekker aan de deco-ballon gehangen. Prima ervaring.

En op de MS Maona, ook heel mooi met een grote lichtgrijze vis, het leek wel een meerval van een meter. Als je over de donkere ruimen zwom zag je in de diepte soms een enorme stofwolk van iets wat wegvluchtte. Spooky, haha.

Zo maakten we 10 duiken en waren daarmee van 8 tot een uur of 4 bezig. Naderhand lekker relaxen, heerlijk eten en drinken. Theo van Gils en Henri Bressers zorgden voor het eten, Wouter Klaassen heeft alles prima georganiseerd en zijn 2 mooie huizen zijn van alle gemakken voorzien. Ik ben nog in het zwembad gesprongen maar dat was wel frisjes. De andere reisgenoten waren John Schellekens, Paul van Hoof, Reg Fonken, Niels Nat, Noud Timmermans, André Embrechts en Kees van Rijen. Deze heren hebben bijna allemaal dezelfde interesse; duiken natuurlijk en motor rijden. Aan gespreksstof geen gebrek dus bij de open haard of barbecue. Een supergezellige groep.

Nog wat ervaringen; Iemand was zo gretig dat hij van boord sprong zonder zijn vinnen. Een ander verloor zijn loodpocket tijdens een duik en daarna zijn bril (zijn gewone bril, niet zijn duikbril) toen hij van het dak van de kajuit naar beneden klom en misgreep, je weet wel zoals Epke de rekstok, en in zee plonsde. Gelukkig lag het schip stil. De kapitein lette niet op toen hij bij de Baron weg wilde varen en één van de ankerlijnen tussen een schroef kwam. De divemaster moest zijn pak weer aan en onder de boot de kabel doorsnijden en het roer vrijmaken terwijl het schip flink op en neer ging. Hij was kapot toen hij terug aan boord kwam. Tijdens een opstijging zwom er een grote school forse gestreepte vissen in cirkels met ons mee omhoog, zo mooi. Een volledig opgetuigde historische driemaster kwam ons tegemoet zeilen, prachtig. Regelmatig dolfijnen gezien vanaf de boot, magisch!

De laatste dag hebben we Vrsar, Porec en Rovinj bezocht, leuke stadjes. De timing van deze reis lijkt me heel goed want het is nog heel lekker weer en helemaal niet druk.

Dit alles bij elkaar inclusief reiskosten voor nog geen € 600. Onvergetelijk! Iedereen nogmaals harstikke bedankt en tot een volgende keer.

Ad Timmers